چکیده:
شرکت‌های تولیدکننده محصولات آرایشی و زیبایی که در صنعتی پردرآمد به فعالیت مشغولند، تلاش می‌کنند تا برای دستیابی به فروش و سود بیشتر، از همه روش‌های ممکن بهره جویند. در این محصولات، استفاده از انواع مواد شیمیایی سمی و خطرناک که پژوهش‌های مختلف نشان دهنده ارتباط تنگاتنگ این مواد با بروز انواع سرطان، نارسایی‌های تولیدمثل، سقط جنین و حساسیت‌های تنفسی و پوستی می‌باشد، رواج زیادی دارد. البته این آسیب‌ها و مضرات، علاوه بر مصرف‌کنندگان، اثرات زیانباری نیز بر سلامت کارکنان سالن‌های آرایشی و پیرایش و مراکز زیبایی دارد. نویسنده با اشاره به اینکه اکثر این کارکنان، مهاجران آسیایی و یا اسپانیولی‌تبار هستند، معتقد است که هیچ کس حق ندارد در مورد سلامت کودکانی که هنوز به دنیا نیامده‌اند، دست به معامله بزند.


هنگامی که به صنعت 20 میلیارد دلاری مانیکور در ایالات متحده توجه می‌کنیم، باید مصرف‌کنندگان، از قارچ‌های تولید شده در پاهایشان و نه خود این محصولات زیبایی، هراس داشته باشند. این وضعیت علی‌رغم وجود این واقعیت روی می‌دهد که صنعت آرایش ناخن از 000/10 ماده شیمیایی مختلف (که89% این مواد نیز از لحاظ ایمنی از سوی یک سازمان مستقل مورد آزمون قرار نگرفته است) در ساخت محصولاتش استفاده می‌نماید. این آمار از سوی "جامعه ملی زنان آمریکایی" اعلام شده است. البته این هشدارها نه تنها مصرف‌کنندگان که حتی کارکنان شاغل در سالن‌های آرایشی را نیز در برمی‌گیرد. فیلیکیا ایوس یکی از اعضای فعال "انجمن صدای زنان جهان" می‌گوید: "ما نگران سلامتی کارکنان شاغل در این مراکز آرایشی هستیم. زنانی که معمولاً مهاجران آسیایی و یا زنان آسیایی - آمریکایی می‌باشند. این افراد 10 تا 14 ساعت از روز با این مواد کار می‌کنند. البته ما می‌دانیم که بسیاری از این زنان با مشکلات سلامت فراوانی نظیر سقط‌های متعدد و سایر مشکلات جسمی روبه‌رو هستند."
اخیراً سازمان غذا و داروی ایالات متحده (FDA)، از انجام آزمون‌های ایمنی مواد تشکیل دهنده مواد آرایشی و یا محصولات بهداشتی، پیش از آنکه این تولیدات به فروش بالایی در بازار دست یابند، خودداری می‌کند. البته آزمایش‌های مربوط به این محصولات آرایشی نیز از سوی گروه‌هایی انجام می‌گبرد که از سوی این صنایع، حمایت مالی و فنی می‌شوند. بدین ترتیب، مصرف‌کنندگان باید تنها به خواندن نام‌های ذکر شده بر روی بسته‌بندی این محصولات دلخوش باشند. البته کارکنان سالن‌های آرایش ناخن می‌توانند با استفاده از محیط کاری ایمن‌تر و سالم‌تر نظیر تهویه بهتر، لباس و تجهیزات حفاظت‌کننده و آگاهی از ویژگی‌های مواد مورد استفاده خویش، تا حدودی از این آسیب‌ها مصون بمانند.
در سال‌های اخیر نیز تلاش‌های زیادی برای ارتقای سطح آگاهی‌های بهداشتی مدیران و کارکنان سالن‌های آرایشی در ایالات متحده انجام گردیده است. هرچند در کنار این فعالیت‌های آموزشی و پژوهشی، منتقدان خواهان شکل‌گیری تغییرات گسترده‌تری در صنایع محصولات آرایشی و بهداشتی و همچنین سیاست‌های دولت آمریکا در مورد مواد شیمیایی می‌باشند. مثلاً گروه "Eaves" از شکل‌گیری "انجمن موادآرایشی ایمن" حمایت نموده است. هدف از تشکیل این انجمن، توجه بیشتر به سلامت عمومی به ویژه زنان و گروه‌های مصرف کننده محصولات بهداشتی و آرایشی در سراسر خاک آمریکاست تا در نهایت، تولیدکنندگان مواد آرایشی ملزم به استفاده از جایگزین‌های سالم‌تر و ایمن‌تر گردند.
به خاطر آورید که در سال 2005 میلادی، قانون مواد آرایشی ایمن در ایالت کالیفرنیا تصویب گردید. در سایه این قانون، تولیدکنندگان ملزم گردیدند که در صورت استفاده از مواد مرتبط با بروز سرطان و یا نارسایی‌های تولیدمثل در محصولاتشان، مسؤولان ایالتی را آگاه نمایند. همچنین در گذشته، تولیدکنندگان می‌توانستند اسامی تعدادی از مواد اولیه تشکیل دهنده محصولاتشان را بر روی برچسب این کالاها درج نکنند، اما براساس این قانون، درج نام کلیه این مواد سرطان‌زا اجباری گردیده است. کارکنان سالن‌های آرایش ناخن، همواره با مواد خطرناک شیمیایی مرتبط با بروز بیماری‌های مختلف، انواع سرطان‌ها و یا نارسایی‌های تولیدمثل سر و کار دارند که مهم ترین مواد شناخته شده و یا مشکوک سرطان‌زا شامل فتالاتزها، فورمالدیهید، بنزن و کلرید متیلن می‌باشند.
خانم کنی نیگیون، 46 ساله، در 10 سال اخیر در مراکز آرایشی به کار مشغول بوده است. او می‌گوید که وی با مشکلات سلامتی مختلفی روبه‌رو می‌باشد که شامل اختلالات تنفسی، حساسیت‌های پوستی و سرگیجه‌های موقتی است. وی می‌گوید که با استفاده از ماسک، می‌توان از وارد شدن مواد رنگی استفاده شده در مانیکور ناخن‌ها جلوگیری کرد، هرچند این ماسک‌ها در برابر وورد گازهای استنشاق شده، کاری از پیش نمی‌برد.
وی می‌افزاید: "من نمی‌توانم آنچه را که در محل کارم روی می‌دهد، سرزنش کنم اما نمی‌دانم که چرا من باید با این مشکلات دست و پنجه نرم نمایم. در سالنی که افراد کارهای متفاوتی را انجام می‌دهند، شما لزوماً مجبور نیستید که تنها به آرایش ناخن‌های مشتریان بپردازید. هرچند در همین اماکن نیز این مواد شیمیایی به سیستم تنفسی شما شدیداً آسیب می‌رسانند. اگرچه شاید هیچ پزشکی با قطعیت به من نگوید که این بیماری‌ها تنها به دلیل کارم به وجود آمده‌اند، اما شخصاً من پاسخ این سؤال را دارم، چراکه حتماً این مشکلات از جایی سرچشمه می‌گیرند."
تعدادی از تولیدکنندگان مواد آرایشی در مورد ارتباط بین فتالاتزها و آسیب به سیستم تولیدمثل، سؤالاتی را مطرح می‌نمایند. مثلاً می‌گویند که ارتباط بین این دو مورد، تنها بر روی حیوانات آزمایش و تأیید گردیده است. به علاوه، مدیران این صنایع ادعا می‌کنند که سطح این ماده شیمیایی در حد کنونی، از سوی FDA تعیین شده است. اما به هرحال، مخالفان این اظهارات معتقدند که این سطوح، بسیار بالا در نظر گرفته شده‌اند، چرا که اتحادیه اروپا به دلیل نگرانی‌های سلامتی،‌استفاده از فتالاتزها را در همه انواع مواد آرایشی و بهداشتی ممنوع کرده است. شرکت OPI، یکی از شرکت‌های آمریکایی است که محصولاتش را در 70 کشور دنیا عرضه می‌نماید. اما مدیران این شرکت، برای مشتریان خود (در خاک اروپا) ملزم هستند که برای انطباق با قوانین اتحادیه اروپایی، از کاربرد مواد شیمیایی مضر بپرهیزند. در صورتی که این شرکت می‌تواند برای محصولات توزیع شده خویش در خاک آمریکا نیز از همین روش استفاده کند.
علی‌رغم نگرانی‌های سلامتی، گسترش مواد مختلف آرایش ناخن‌های زنان، همچنان با سرعتی سرسام‌آور رو به گسترش است. مثلاً تنها در دو دهه اخیر، این صنعت آرایشی، حجم بازار محصولات خود را تا 3 برابر گسترش داده است. همچنین اکثریت کارکنان این شرکت‌ها زن هستند و تخمین زده می‌شود که 42% آنان نیز آسیایی تبار باشند. در کالیفرنیا، که یک پنجم کل زنان شاغل در این صنعت مشغول به کارند، حدود 80 % آنان ویتنامی‌اند. همچنین نیمی از این زنان در سنین باروری می‌باشند.
خانم نیگیون می‌گوید: "حرفه مربوط به محصولات آرایشی ناخن‌ها، شغلی است که به سرعت، با هزینه‌ای کم و به سادگی می‌توان آن را آموخت. به علاوه، کارکردن در این مشاغل، نیازی به دانستن زبان انگلیسی در سطحی عالی ندارد. همچنین درآمد شاغلان این حرفه، کاملاً رضایت‌بخش است. من و همکارانم درآمدی بین 000/2 تا 000/4 دلار داریم. این شرایط باعث گردیده که بسیاری از مهاجران ویتنامی، به سرعت درصدد کسب آموزش‌های لازم آرایشگری برآمده و وارد این مشاغل گردند. لذا صحبت کردن از مضرات احتمالی مواد آرایشی و بهداشتی، چندان جایگاهی در میان آنان ندارد."
البته در سال‌های اخیر تلاش می‌شود که با کاهش خطرات مواد شیمیایی و سمی موجود در محصولات آرایشی و بهداشتی، کالاهای ایمن‌تری به بازار عرضه گردد. کالاهایی که معمولاً از موادی طبیعی و غیرشیمیایی تشکیل شده‌اند. به عنوان مثال، می‌توان با ترکیب توت‌فرنگی و بیکینگ‌پودر، خمیر دندان‌های سالم‌تر و بهتری را به بازار عرضه کرد.
به نظر می‌رسد، برای تقویت نظام پاسخگویی شرکت‌های تولیدکننده مواد بهداشتی و آرایشی، همچنان زمان زیادی مورد نیاز است. این شرکت‌ها باید در دو بخش حفاظت از سلامت کارکنان خود و همچنین تولید محصولاتی ایمن و کم خطر، اقدامات بیشتری انجام دهند. البته، مصرف‌کنندگان نیز باید با اعمال فشار بر روی این شرکت‌ها، از حقوق مدنی خود دفاع کنند. چرا که خریداران این محصولات نمی‌توانند در مورد سلامت نوزادانی که هنوز به دنیا نیامده‌اند، دست به معامله بزنند. چرا که تأثیر استفاده از این مواد بر روی سلامتی مصرف‌کننده و ایجاد اختلالات در سیستم تولید مثل، دستگاه تنفس و همچنین سلامت نوزادان، جایی برای مسامحه باقی نگذاشته است.